سه شنبه ۱۶ شهریور ۹۵
در دنیا دفتری وجود دارد که این قدرت را داشت هر بار که باز میشد سنگ بیندازد روی راه گلویم بغض را درست کند. حالم را بد کند. از ناتوان بودنم در گذشته سدی درست کند در مقابلم در زمان حال حاضر.
باید کاری میکردم. باید دفتر را آتش میزدم و خاکسترش را به قول گفتنی به باد میسپردم اما از انجایی که تا به حال چیزی را آتش نزده بودم و خب امکانات هم نبوده و شاید حوصله هم، باید ان را پاره پاره میکردم.
چیزهایی هست که تنها افرادی که شکست خورده اند میدانند. همان طور که موفق ها هم رازهای خودشان را دارند..
حالا که از پشت دفتر شروع کرده ام به جبران، شروع کرده ام به خنثی کردن یکی یکی بغضها، شروع کرده ام برای یک شروع احتمالی دیگر.. بدون آنکه چیزی را آتش بزنم خط بزنم پاره کنم.. حس میکنم یک جور دیگری قدرتمند شده ام.
