فراکنده🌌

در پاسخ به استادم که زود گذشتن عید رو با توجیهات آماری و واریانس کم آن ثابت کرد میخوام دیر گذشتن بقیه فروردین که اتفاقا آن هم واریانس پایینی داشت را نیز توضیح دهد.

(اگه متوجه نشدید به سه پست پایینتر رجوع کنید. یک. دو. سه.)

یک وقت هایی آدم با مشکلات روحی مواجه میشه.

دلتنگی، افسردگی، اضطراب، وسواس، خشم، توهم، تنهایی، نفرت و...

اگر این دوره ها طولانی و ازاردهنده باشه خیلی درد میکشه اما در نهایت ممکنه فکر کنه با این که بد بود اما او را قوی تر کرد.

در نهایت ممکنه نجات پیدا کنه و اروم بگیره

مشکلات حل بشه یا فکر کنه مشکلات را زیادی بزرگ کرده یا حتی مشکلات بزرگ دیگر تحریکش نکند.

بعد از مدتی هم شاید موضوعی دوباره پیش بیاد.

آیا واقعا این بار توانایی اش قوی تر از بار پیش هست؟

ایا درد هم به اندازه ما رشد میکند؟

یا چون آدم صرفا درد کشیده و رشد نکرده در چرخه ناجوری گیر افتاده و هر بار به همان کیفیت اذیت می شود؟

میدانم که بدجوری گیر افتاده ام و نیاز به کمک دارم.

یادم باشد این روزها بابت خیلی چیزها میشه شکر کرد اما یه چیزایی هم بدجوری پیچ خورده. و یادم باشد بالا و پایین داره و باید تو پایینها هم آدم باحالی بود و هی باتری خالی نکرد. دوباره شارژ میشیم دوباره رو میایم. سعی کنیم این رو اومدن با رشد کردن همراه باشه. تا پایین بعدی. 

شما بعد از چند سال زنگ میزنید به همکار نه چندان نزدیک بازنشسته تون بپرسید درخت انگور دارند برای برگ دلمه یا خیارشور؟

همکارای مامانم زنگ میزنند.

من باز هم فکر کردم یکی بعد این همه وقت لابد برای امر خیر زنگ زده.

این درخت انگور توی حیاط ما در طول این سالها از من بیشتر خواهان داشته حقیقتا.

استاد کلاس آمار در جلسه اول بعد عید گفت عید چه زود گذشت. علت این که معمولا زود میگذره کم بودن واریانس روزهاش هست. یعنی همه ی روزها شبیه هم است.

خب برای من از موقع کرونا تا الان همه چیز واریانسش پایین اومده. کمتر اتفاقی مثل کرونا میتونست فعالتیهای منو به صفر برسونه و مثل یه بولدوزر زمین ِروزهارو صاف کنه.

بیشتر از یک ساله اتوبوس سوار نشدم و همین بقیه چیزهارو روشن میکنه.