فراکنده🌌

یه دفترچه کوچک داشتم که هر چی تو ذهنم مدام تکرار میشد اونجا مینوشتم. الان خیلی وقته نمینویسم اما اگه دفترچه دم دستم بیاد مینویسم:

.This is temporary

توی آزمایشگاه یک سری وظایف نظافتی به دانشجوها سپرده میشه و تو واتساپ براش گروه داریم که هر کسی هر دوره مسئول کدوم کار هست. 

مسئول آزمایشگاه اگه جایی کثیف باشه عکس میگیره و اسمت رو مینویسه و جلو همه مورد خطاب قرار میده که فلانی اونجا خوب تمیز نشده یا در صورت تکرار از آزمایشگاه تعلیق میشید...

نمیدونم همه جای دنیا برنامه همینه یا خیر. شایدم هست.

کارهام خیلی فشرده و بدوبدویی شده. تنها امیدم اینه که تحت فشار بیشتر، بیشتر کار کنم. نگرانیم هم اینه که یهو تسمه تایم پاره کنم. به همین جهت با خودم مهربونم. یه جایی پیدا کردم هرروز میرم ساندویچ با کیفیت ارزون میخورم ولی هی دلم میخواد خوشتیپ هم باشم و عذاب وجدان نگیرم تازه هر چی میخورم از حساب بانکم کم میشه که یه کم تو ذوق میزنه. اگه چیزی نخورم احساس قهرمان بودن و نابرده رنج گنج میسر نمیشود میکنم که احساس خوبیه. این روزها که هوا سرده کلاس ورزشمم کنسل میشه که زیاد بهش نیاز دارم. خیلی چیزا میخوام که میدونم باید صبر کنم و موقتا دورشو خط بکشم.

جمعه 17 دی ماه در یه دورهمی عصرونه برای اولین بار از عبارت "سر کار" استفاده کردم.

هیچ وقت فکر نمی کردم یه جا معلم پسرهای دبیرستانی بشم و  تو اولین تجربه تدریسم کلاس مختلط داشته باشم.

شنبه عصر به یک نفر گفتم خوشحالم همکارش شدم!

این که دانش آموزا با اسم کوچیک تو تلگرام صدام میکنند و یا میگن "سلام عزیزم" طبیعیه؟ فکر کنم اصلا طبیعی نیست!

حقوق عزیزم امیدوارم حداقل کمتر از تصورم نباشی. اما خارج از مقدارت برام مهم و عزیزی.

سر کلاس دو باره راس ساعت 8 چشمم میخوره به ساعت. سلام میکنم بهت.

هیچ زمانی به اندازه الان چند بعدی نبودم. باید بگم سخته و نیاز به تمرکزی داره که مدل جدیدیه. احساس میکنم آیا ابعادی که انتخاب کردم به درد بخورن؟ کدوما زیادی هستن؟

به نصیحت آدمی که 10 سال دیگه میشم نیاز دارم.

در زمینه پیدا کردن شغل گم شدم. سالهاست. میخوام به خودم اعتماد کنم اما با این ساز و کار آشنا نیستم و فرقش رو با حماقت و اشتباه نمیشناسم