آدم فکر میکند همیشه 20 ساله میماند. نه بهتر است بگویم ادم نمیداند چه چیزهای برای 20 سالگی هست که مثلا برای 25 سالگی نیست. یک چیزهایی که انتظار نداریم پاک میشود. دیگر سر ذوق نمیاوردت. 20 سالگی خیلی زیباست. نه آن تندی نوجوانی را دارد که بزرگ ترها بدشان میآید و نه آن منطق و خطکش بزرگسالی را دارد که کوچکترها بدشان میاید. آدم در فاصله مناسبی از کارهای مهم مثل انتخاب رشته و انتخاب شغل و ازدواج و بچه و مسئولیت دارد. در دانشگاه فقط قرار است یک سری کلاس بگذارند با دوستانش باشد و برای ناهار برنامه بریزد. دوست دارد عشقی چیزی پیدا کند. حتی فرصت داشتن دوست های بیشتر.رمان های جدید را بخواند و سینما بیشتر بچسبد.
خلاصه 20 سالگی خیلی زیبا بود. با این که روزهای بدش یادم رفته اما به خودم میگویم ناراحت نباش تمام شده خوشحال باش که اتفاق افتاده. لابه لای همه چیز این که میشه دلت برای 20 سالگی تنگ بشه و لا به لای انجام دادن پروژه های دانشگاهیت برگردی اینجا بنویسی 20 سالگی خوب بود جای شکر دارد.
