فراکنده🌌

دل‌تنگی‌هاشو با شستن حیاط هضم میکنه. حتی اگه حیاط پر از خاک و برگ و خاشاک پاییز و زمستون باشه‌. من بلد نیستم باهاش درد و دل کنم. خاک و آب و باغچه بلدن.

به اینجای امتحان‌ها که میرسم و همشون تموم میشن، یاد اون قسمت کارتون باب‌اسفنجی میفتم که یه روز صبح آقای خرچنگ بازنشست میشه و تمام کارهایی رو که میخواسته تو بازنشستگی انجام بده،  انجام میده و در نهایت میبینه ساعت هنوز ده صبحه!

نمیدونم با این ده روز دقیقا چه کار میکنم.. دلم میخواد ورزش کنم.

امروز کلی پیاده روی کردم تا خونه و آهنگ‌های لایت گوش دادم و بعد مدت‌ها حوصله نداشتن به افتخار خودم یک رژ قرمز خریدم.

بی خوابی عارضه ی عجیبیه.. یه داستان میخوندم از موراکامی که شخصیتش از یک جایی به بعد دیگه هیچوقت خوابش نمی‌‌برد.

سوال؛

با آدم شریفی که مکالمه خود را با شما کش میدهد و تمام نمی‌کند چگونه برخورد میکنید؟

تنها بودن به ناراحتی‌م اضافه می‌کند

در جمع بودن از اصالتم می‌کاهد

 بزرگ شدن دردناکه. باید پذیرای این درد‌ها شد چون ازشون یاد میگیریم.

هی میرم تو آشپزخونه نفس عمیق میکشم چیزی میخورم برمیگردم و هی دو تا ارائه مقاله‌ی فردا میمونن!

بعد از سه ماه مطمئن شدم که از این جا رفته. دیگه نیست‌. و دیگه نمیبینمش. اهمیت ندیدنش رو نمیدونم. نمیدونم برای آدمی که دوست داشتم بیشتر بشناسم و نشده میشه اهمیتی قائل شد یا نه. میشه فکر کرد چیزی از آینده تغییر کرده یا نه.

 آدم‌ها، آدم‌های در گذر..