شنبه ۱۳ شهریور ۹۵
احساس میکنم اون حالت و راهی که بهش تعلق دارم اونقد باریک و کوچیکه که من با این همه بار و بندیل دنیا توش جا نمیگیرم
معتلق به دنیایی هستم که نیازی به تجمل گرایی من نداره. خواهش ها و احتیاجاتمو نمیخواد... پول هرگز نداشتمو نمیخواد. تایید و خوشآمد مردمو نمیخواد.. هیچی نمیخواد جز خودمو. جز وجود عریان عاری از شر خودم!
راه سختی نیست. قواعدش هم سخت نیست.. قاعده ش اینه که سخت نگیری و از چیزایی که برات میاد شگفت زده بشی
