فراکنده🌌

به مقدار صمیمیتمون و این که اون که عاشق شده کی باشه

اگه دوستیمون خیلی زیاد باشه و طرف هم کیس مناسبی باشه و بدونم رفیقم ذوق میکنه میرم بهش میگم:))))

اگه نه..دوست عادی ای باشه و طرف مورد مناسبی نباشه بهش نمیگم.

اگر ببینم که دوستم توی موقعیتی هست که اگر این احساس رو باهاش مطرح کنم ممکنه آسیب ببینه یعنی باعث مشغول شدن ذهنش بشه و از کاری که می‌کنه عقب می‌مونه خب بهش نمی‌گم اون زمان و دنبال موقعیت بهتری می‌گردم،اما به طور کلی باید ببینم طرف لایق دوست داشتن دوستم هست یا نه و بعدش باهاش مطرح کنم،ضمن اینکه آره ممکنه اون دوست بعد از اینکه بفهمه بهش نگفتم ناراحت بشه ولی من دلیل قانع کننده‌ی خودم رو براش توضیح می‌دم،اگر هم که فرد لایقی باشه بازم دنبال موقعیت مناسبی برای گفتن می‌گردم که کمترین آسیب به دوستم وارد شه.

اما اگر جای دوست باشم خب وقتی می‌فهمم که بهم نگفته اول جویای علت میشم اگر منطقی نباشه دلخور میشم ولی اگر باشه می‌پذیرم و منتظر می‌مونم اون فردی که بهم علاقه داشته بیاد و حرفش رو بزنه که ببینم حق با دوستم که اطلاع داشته بوده یا نه.