وقتی هنوز استارتی برای کسب و کار اینترنتی تان نزده اید. همه چیز را مثل یک کار تمام شده میبینید که انگار فقط کافی است شروعش کنید. ماشین حساب دستتان و عددهای میلیونی قشنگ به عنوان درامد ماهیانه. صد تا صد تا فالوور اضافه میشود. همه چیز را بلدید و همین حال کافیست تا پول پارو کنید و همه ی عکس های سیو شده را به کمد لباس های خود اضافه کنید.
وقتی اولین قدم ها را برمیداری تازه میفهمی هیچ بعید نیست عمرت به ساماندهی و رشد همین یک بیزینس بگذرد. و وقتی فکر میکنی مثلا با اولین چهارصد هزار تومان که با فلاکت به دست آمده فلان لباس را برای خودت میخری کمی حیفت میاید زحمت هایت را تبدیل به یک کالای متناهی محدود کنی. خسیس میشوی. کوچک میشوی در حد یک نقطه میان صفر و یک های کدهای این ابر جهان بزرگ مجازی گم.
بیزینس مجازی، این کار بی ریشه، مثل بالای رفتن از یک نردبان رنگارنگ بلند بلند است که یک دستت ابمیوه هست و با یک دست دیگر راحت بالا میروی. سخت است اما سخت نمیگذرد.
از رشد کردن، کوچک بودن و اولین صدهزار تومان بعد از کلی مشقت خوشم می اید. از این بازی خوشم میاید.
