در مورد بسیاری از اتفاقات ما مقصر اصلی نیستیم اما مسئول شماره یک هستیم. مقصر بودن در مورد گذشته است اما مسئول بودن در مورد حاله!
بهتره مقصر بودن خودمون یا بقیه رو در امور کش ندیم و ازش معیار درست نکنیم.
دارم کتاب هنر ظریف رهایی از دغدغه ها رو میخونم. اوایل کمی شک داشتم که واقعا کمک کننده باشه و میترسیدم تحت تاثیر تبلیغات باشم. الان که اواسطش هستم حس میکنم چیزهای جدیدی ازش یاد میگیریم. چون یادداشت نمیکنم زیاد تو ذهنم نمونده اما فکرکنم خوندنش نظام فکری رو ناخودآگاه سامون میده و این چیزیه که باعث میشه به شما هم پیشنهاد کنم.
جدیدا تمایلی به خرید هر کتاب رمانی ندارم و دلم میخواد کتابخونه سبکی با زمینه روانشناسی داشته باشم. هر چی میگیرم (البته زیاد نیست) به این فکر میکنم که در آینده به درد یه نفر که سراغش میاد بخوره.
پ.ن. اسم انگلیسی این کتاب هم مورد توجه است که در ترجمه فارسی رعایت شئونات شده است.
