فراکنده🌌

در یک رویا نمی‌توان شریک داشت؛ آشفته می‌شود.

گراهام گرین

امروز قاطع گفتم کلاس ساعت دو رو نمیام و نرفتم...نرفتیم.. چهار نفر برگشتیم خونه. استاد از اوناییه که کلاسو تاریک میکنه و اکثر مواقع از خط کتاب روی صفحه نمایش میخونه و رو هوا توضیح میده! میم و کلا بچه های کلاس برای اینکه غیبت نخوریم اسممونو تو لیست حضور غیاب نوشتن.. استاده اتفاقا این دفه چک کرد و فهمید... دیدن گندش دراومده گفتن اینا بودن! رفتن بیرون! گفت من ندیدم کسی بره بیرون.. یعنی چهار نفری رفتن بیرون؟؟! بهش گفتن تاریک بود ندیدین!

واقعا فرق بین منو مرد دیونه ای که امروز بلند بلند آهنگ تو گوششو تو اتوبوس داد میزد چی بود ؟ و این فرق خوبه یا بد ؟

جالب ه

اگه بخوام اون چیزهایی که نیستم، نباشم.. 

حرفهاییو نزنم که همیشه میزنم

کارهاییو نکنم که همیشه میکنم

فکر هاییو نکنم که همیشه میکنم

اگه بخوام خودم باشم، تنهام!

این خودمو نشون ندادن داره منو اذیت میکنه

خودم خیلی متفاوت ه

میگن اونچه میره بزارید بره، اون چه میاد بزارید بیاد.

همیشه دویدنو دوست داشتم.. سرعت رو.. جلو زدن و.. تند و تیزی رو..

به اولین پس انداز چندماهه ی خیال انگیزم فکر میکنم.. بطری شیشه ای پر از پول های تا خورده که با یادداشتی کوچک مقابل چشمانم قرار میگیرد و روزها و روزها شوق به دست آوردن، در من و او پرورده میشود.

دریافته بودم موسیقی مثل خطوط در فضا بالا و پایین میرود و حول هر چه بخواهد تابیده میشود.. حالا درک میکنم بو ها نیز همینطورند..

Nothing made me

I made me

چهل و پنج دقیقه دیگر جریمه های کتابخانه ام دوبرابر میشوند.. نزدیک خواب است و من هستم و حساب و کتاب آخر شب..