فراکنده🌌

ورزش کردم. چای لاغری خوردم با نون و کباب. به مامان عکس‌ ژاکت‌های اورسایز را نشان دادم. برای کبوترها از گندم‌های خرد شده‌ی کهنه پاشوندم و مدام روی چیزهایی که می‌دیدم یا فکر میکردم سرپوش گذاشتم.

دل‌تنگی‌هاشو با شستن حیاط هضم میکنه. حتی اگه حیاط پر از خاک و برگ و خاشاک پاییز و زمستون باشه‌. من بلد نیستم باهاش درد و دل کنم. خاک و آب و باغچه بلدن.

به اینجای امتحان‌ها که میرسم و همشون تموم میشن، یاد اون قسمت کارتون باب‌اسفنجی میفتم که یه روز صبح آقای خرچنگ بازنشست میشه و تمام کارهایی رو که میخواسته تو بازنشستگی انجام بده،  انجام میده و در نهایت میبینه ساعت هنوز ده صبحه!

نمیدونم با این ده روز دقیقا چه کار میکنم.. دلم میخواد ورزش کنم.

امروز کلی پیاده روی کردم تا خونه و آهنگ‌های لایت گوش دادم و بعد مدت‌ها حوصله نداشتن به افتخار خودم یک رژ قرمز خریدم.

بی خوابی عارضه ی عجیبیه.. یه داستان میخوندم از موراکامی که شخصیتش از یک جایی به بعد دیگه هیچوقت خوابش نمی‌‌برد.