من در اینها هستم :: فراکنده🌌

این ما

پنجشنبه ۶ دی ۹۷

نمی توانیم یک جا بنشینیم و به سادگی از خودمان مستقیما جویا شویم که احتمالا میخواهیم با زندگی حرفه ایمان چه کنیم. این 《ما》عقب نشینی می کند، سکوت پیشه می کند و زیر عدسی تحلیل هایمان تکه پاره می شود

شغل مورد علاقه؛ دو باتن

فراکنده ** ۲ ۴

710th

چهارشنبه ۲۱ آذر ۹۷

میرم جلوی آینه صورتمو نزدیک میکنم و در حالیکه به لب هام نگاه میکنم میگم i don't know

فراکنده ** ۰ ۳

تقریبا آخر تابستون شد و من شش ماه چالشی رو از لحاظ تحصیلی گذروندم. لوح این شش ماه، که درست به اندازه‌ی تلاشم بود روی اپن آشپزخونه‌‌ طبقه‌ی بالاست. گذاشتن جایی که دیده بشه و من بیشتر از خود لوح، به این حسی که در آنها به وجود آورد افتخار میکنم.

..تمام تابستان را ورزش کردم و این تنها چیزی بود که برایش رفتم بیرون.

فراکنده ** ۱

باد ما را با خود خواهد برد

چهارشنبه ۱۷ مرداد ۹۷

در شب کوچک من، افسوس

باد با برگ درختان میعادی دارد

در شب کوچک من دلهره ویرانیست

گوش کن

وزش ظلمت را میشنوی؟

من غریبانه به این خوشبختی مینگرم

من به نومیدی خود معتادم

گوش کن

وزش ظلمت را میشنوی؟

در شب اکنون چیزی میگذرد

ماه سرخست و مشوش

و بر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن است

ابرها، همچون انبوه عزاداران

لحظه‌ی باریدن را گویی منتظرند.

فروغ

فراکنده ** ۰ ۱

رو حساب تفاوت

پنجشنبه ۷ تیر ۹۷

قبل‌تر تلاش می‌کردم در خودم نسبت به بقیه آدم‌ها تمایز ایجاد کنم. نوع موسیقی که گوش میدادم نوع غذایی که میخوردم نوع عکس‌هایی که میگرفتم یا جمع میکردم نوع علاقه ام به هنر نوع علاقه‌ام به آدم‌های دیگر، نوع درس خواندنم.. همه چیز در سال‌های پیش. مهم بود دیگران بدانند متفاوتم. برای خلق تفاوت‌ها برنامه داشتم و برای این نمایش‌ها می‌مردم.

حالا نه. میشه گفت از زمان رفتنم به دانشگاه این اتفاق افتاد. بودن در جمع آدم‌های مختلف به من نشون داد واقعا تفاوت هایی که میخواستم را ندارم اما مسئله ترسناکی وجود داشت من شبیه هیچ کدومشون هم نبودم. و این بار لازم نبود تلاش کنم و این بار لازم نبود کسی این تفاوت‌ها را ببیند. خودم میدیدم و این کافی بود چون بیشترین چیزی که نصیبم شد رنج بود و سرگردانی. من مثل اکثر دخترهای اطرافم نبودم حتی مثل اکثر پسرهای اطرافم هم نبودم. پس برای همین دوست صمیمی کسی نشدم و خونواده و کل نظام‌های تعریف شده صد سال نوری‌ از من دور شدند.

حالاتر فکر میکنم این تفاوت در من یک مبارزه که نه، روزی صد مبارزه درست می‌کند من از خودم از شیوه‌ی تفکرم از نوع نگاهم و از حرف‌هایی که از مغز دوست‌داشتنیم میاد راضی‌ام. فکر میکنم اگر این تفاوت و روحیه را نداشتم همواره چیزی را در زندگی گم کرده بودم‌. این تفاوت شاید همان معنای زندگی من است. پس آغوش باز به سختی‌هاش.

*از خوبی کسانی که در مطلب پیش صحبت کردند خیلی ممنونم. توضیح دادن برام مثل یک بار صد کیلوییه. ولی همون چیزایی که خودتون حدس می‌زنین. فقط باید رو خودم خیلی سرمایه‌گذاری کنم.

فراکنده ** ۲

کمی غفلت

شنبه ۱۲ خرداد ۹۷

◉ پیامبری از خدا خواست غفلت را از بنده‌هایش بگیرد. گفت دوست دارم بنده‌ها حتی لحظه‌ای از از تو غافل نشوند. خدا قبول کرد و غفلت را از بنده‌ها گرفت.

انسان‌ها فوج فوج کفن پوشیده به قبرستان سرازیر شدند و قبر کندند و برای مرگ لحظه‌شماری کردند.

آن پیامبر به خدا گفت: خدایا چه خبر است؟ این مردم دیگر هیچ کاری نمی‌کنند! حتی غذا هم نمی‌خورند و فقط کفن‌پوش منتظر مرگ نشسته‌اند.

خدا گفت: همین است. دیگر کاری نمی‌ماند که انجام دهند. کمی غفلت لازم است که آنها هم به کارهایشان برسند.

پ‌ن: در هنر آثاری را سراغ دارم که قدرت این را پیدا کرده‌اند که همه‌چیز را برای انسان بی‌اعتبار کنند. این آثار انسان را به کفن‌پوشان این داستانی که روایت کردم شبیه می‌کنند.

یادم است وقتی آتش بدون دود نادر ابراهیمی را خواندم تا مدت‌ها چنین حالی در من وجود داشت. صبرم زیادتر شد و مهربان‌تر شدم. حرص نمی‌خوردم و حرص نمی‌زدم.

رمان موش و گربه‌‌ی گنترگراس، رویای مرد مضحک داستایوفسکی، هشت‌کتاب سهراب سپهری، هایکوهای ژاپنی، فکر کردن به تاترهای مدرسه‌ای در نوجوانی، همه‌ی تابلوهای ماتیس و پیکاسو و ونگوگ، شعرهای بیدل، پیرمرد و دریای همینگوی، خواندن مقالات سایت فلسفیدن دات کام، شنیدن ماجرای زندگی عباس کیارستمی بیشتر از فیلم‌هایش، گوش‌دادن به حرف‌های میرزا اسماعیل دولابی، شنیدن آن خواب‌ها مثل قرص روزی یک‌بار، پیاده راه رفتن و نقاشی کشیدن در خیابان ، به من حالی شبیه‌به حال آن کفن‌پوشان بیکار می‌دهد و من را از زندگی می‌اندازد.

از صفحه اینستاگرام/تلگرام mirzaahamid

شما هم به این حالت فکر کنید و برام بگید با چه کاری این احساس رو تجربه کردید؟

فراکنده ** ۴ ۲