فراکنده🌌

عکس شهیدان جنگ در برار داعشو که میبینم حس میکنم تو دوره ی 'ارباب حلقه ها' زندگی میکنیم

آخرشم نفهمیدم کدوم درست بود. رفتن به این مسافرت یا موندن! با این همه فرقش درست در همین لحظه سکوت غیر قابل تحملیه که تو خونه ست. از صبح دنبال فیلم خوب بودم. اخرم یه چی که از اسمش فکر میکردم عاشقانه و خنده داره پیدا کردم و اعصابمو بهم ریخت! یه فیلم سیاسی سینمایی بود با عاقبت ترسناک دانشجوهاش! بعدش مجبور شدم عاشقانه ببینم. اثر قبلی رو شست تا حدودی. و بهتر شدم. کاش مثل پیمان یکی بود الآن.

سخنرانی °•لیلی گلستان•°

حتما ببینیدشون.

صحبت زیستن بود. حکایت دریا بودن زندگی.

همیشه انجام کارهایی رو که وابسته به تماس تلفنی باشه به تعویق انداختم. حتی قد چند سال! حالا یه کار دیگه دارم که با تلفن زدن شروع میشه....

چند روز قبل تر به خودم گفته بودم هی! بدون اونها هیچوقت شادی واقعی رو تجربه نمیکنی. هیچوقت از خوشحالی لذت نمیبری چون بخشی از قلب تو همیشه پیش اونها است. هر جا که بری.

چند روزه به خودم میگم هی! اونها مسئول شاد کردن تو و درست کردن شرایط دل به خواه برای تو نیستن. در واقع هیچکس نیست. یا خودت شاد هستی و کارهاتو به هر حال و با در نظر گرفتن همه چیز انجام میدی یا هیچی.

از دیشب از اول هفته پیش از ماه گذشته حتی از روزهای اول عید منتظر تولدش بودم. حالا که اصلا به روش نیاوردم انصاف هم نیست که فکر کنه از روی پیام تبریک تلفن همراه امروزو فهمیدم!

گفت دیگه از چیزای هیجان انگیز خوشش نمیاد. گفت وقتی مثل عباس کیارستمی عکس میگیره بقیه جدی نمیگیرن.

پ.ن درباره ی میم یک"

اگر یه عده ادم باشن که بهشون حسودیم بشه قطعا ادمای همیشه خوشحال و بی خیالند. دیدم که میگم. آخرین نمره هم اومد و سرافرازم کرد. بعععد این که همه چیز مثل ساعتای نزدیک به شب تو پارکه. وقتی غروب چراغا روشن میشن و خفاشها بالا رو سر همه ی آدمایی که با خربزه و هندونه پیک نیک میکنن، با مرموزی پرواز میکنن. همه چیز طبیعیه با ترس پنهان از چیزی که سپردیم به خدا و باز هم میترسیم! ما آدمها زندگی های عجیبی داریم!

کادوی تولد خریدن این بار هم سخته خیلی سخته. اخرین کادویی که خریدید چی بود؟

برای زمین زیر پاهام،

بس که هی هر چی شد خودمو محکم تر کوبیدم بهش قدمامو محکم تر برداشتم.